Пратэст працягваецца. Нават калі яго не відаць.

2020 год стаў пераломным момантам у гісторыі сучаснай Беларусі. Тады мільёны выйшлі на вуліцы з надзеяй на перамены. Але рэжым адказаў рэпрэсіямі, катаваннямі і страхам. Рэжым Лукашэнкі выжог каленым жалезам любыя праявы нязгоды. Сёння ўнутры краіны амаль немагчыма бяспечна займацца палітычнай дзейнасцю. Мы не можам патрабаваць ад людзей, што жывуць у РБ, палітычнай актыўнасці — дзеля іх жа бяспекі.
Але гэта не азначае, што барацьба спынілася.

Пратэст з’ехаў — але не знік. Ён працягваецца ў эміграцыі.
Беларусы за мяжой няспынна працуюць:
— сустракаюцца з еўрапейскімі палітыкамі,
— дамагаюцца ўзмацнення санкцый,
— распавядаюць праўду пра жыццё ў Беларусі,
— змагаюцца за вызваленне палітвязняў, сярод якіх — лідар партыі НГ Мікалай Статкевіч.

Аднак рэальнасць такая: дэмакратычныя сілы раз’яднаныя.
Кожная арганізацыя вядзе сваю працу, са сваёй стратэгіяй і парадкам дня. Гэта нармальна. Але гэта таксама і слабасць.

21 жніўня ў Варшаве адбудзецца канферэнцыя, мэта якой — сабраць прадстаўнікоў беларускіх дэмакратычных сіл за адным сталом. Не для стратэгічнага планавання, а для найважнейшага — пошуку пунктаў яднання. Каб пачуць адно аднаго, знайсці агульныя каштоўнасці і дамовіцца, як рухацца далей.
Гэта — круглы стол, а не трыбуна.
Гэта — пошук саюзнікаў, а не канкурэнтаў.
Нам неабходна выпрацаваць агульны шлях барацьбы з дыктатурай.

Мы ўсе знаходзімся ў выгнанні, але кожны з нас марыць пра вяртанне дадому — у вольную, еўрапейскую Беларусь. І гэта магчыма толькі разам.

Запрашаем усіх, хто неабыякавы, хто працягвае барацьбу, хто верыць у Беларусь — далучайцеся.